Tezhip; “Hatayi,” “Rumi”, “Bulut” gibi bitki ya da doğa kaynaklı, üsluplaştırılmış motifler ve yarı üsluplaştırılmış çiçeklerle, belirli kurallar ve estetik anlayış dahilinde oluşturulmuş desenlerin, ana malzeme olan altın ve çeşitli boyalar kullanılarak bezenmesidir. Terim olarak arapça “zehebe” kökünden türemiş bir kelime olan tezhip, “altınlamak” anlamına gelir. Bu sanatla uğraşan kadınlara ‘müzehhibe’ erkeklere ise ‘müzehhib’ denir. Tezhibin en yaygın uygulama alanı kağıt olmakla birlikte ahşap, deri vb. yüzeylere de uygulanabilir.
Türk Tezyinatının ve özelde kitap sanatlarının en önemli şubelerinden olan tezhibin tarihi, Orta Asya’daki kültürel köklerimize dayanmaktadır. Türklerin çağlar içinde yerleştikleri bölgelerden devşirilen kültür öğeleri ile birlikte sentezlenerek ve gittikçe rafine olarak, en gelişmiş çağını Osmanlı Devletinin yükseliş döneminde yaşamış, bu dönemde, İstanbul üslubu diyebileceğimiz tarzda, en güzel örneklerini vermiştir.